﴿ وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۚ وَيَجْعَلُ ٱلرِّجْسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ ﴾

“notwithstanding that no human being can ever attain to faith otherwise than by God's leave, and [that] it is He who lays the loathsome evil [of disbelief] upon those who will not use -their reason?”

[ وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ] وه‌ هیچ كه‌سێك ئیمان ناهێنێ ئیلا به‌ ئیزنی خوای گه‌وره‌ نه‌بێت [ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ (١٠٠) ] وه‌ خوای گه‌وره‌ سزاو گومڕایى دائه‌به‌زێنێته‌ سه‌ر ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ عه‌قڵیان نیه‌و په‌ندو ئامۆژگاری وه‌رناگرن له‌ ئایه‌ته‌كان.