﴿ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ فَٱخْتُلِفَ فِيهِ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌۭ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِى شَكٍّۢ مِّنْهُ مُرِيبٍۢ ﴾

“And, indeed, [similar was the case when] We vouchsafed the divine writ unto Moses, and some of his people set their own views against it; and had it not been for a decree that had already gone forth from thy Sustainer, judgment would indeed have been passed on them [then and there]: for, behold, they were in grave doubt, amounting to suspicion, about him [who called them unto God].”

[ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ] وه‌ ئێمه‌ كتابمان به‌ موسا - صلی الله علیه وسلم - به‌خشی كه‌ ته‌ورات بوو وه‌ خه‌ڵكى ئیختیلاف و جیاوازی كه‌وته‌ نێوانیانه‌وه‌ هه‌بوو ئیمانى پێهێنا، وه‌ هه‌بوو كوفرى پێكرد [ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ] وه‌ ئه‌گه‌ر ئه‌و وشه‌یه‌ نه‌بوایه‌ له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگارته‌وه‌ كه‌ پێشتر هاتبوو كه‌ سزایان پێش ناخرێت تا كاتى دیاریكراوى خۆیان، یان تا به‌ڵگه‌یان به‌سه‌ردا جێگیر نه‌كرێت ئه‌وه‌ خوای گه‌وره‌ بڕیاری له‌ نێوانیاندا ئه‌داو كافرانى له‌ناو ده‌بردو موسڵمانانى رزگار ده‌كرد [ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (١١٠) ] به‌ڵام ئه‌وان له‌ گومان و دوودڵیدان.