﴿ وَيَٰقَوْمِ لَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ ۚ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ ۚ إِنَّهُم مُّلَٰقُوا۟ رَبِّهِمْ وَلَٰكِنِّىٓ أَرَىٰكُمْ قَوْمًۭا تَجْهَلُونَ ﴾

“"And, O my people, no benefit do I ask of you for this [message]: my reward rests with none but God. And I shall not repulse [any of] those who have attained to faith. Verily, they [know that they] are destined to meet their Sustainer, whereas in you I see people without any awareness [of right and wrong]!”

[ وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ] وه‌ ئه‌ی قه‌ومی خۆم كاتێك كه‌ من ئه‌ڵێم موسڵمان بن له‌به‌رامبه‌ر ئه‌مه‌ داوای پاره‌تان لێ ناكه‌م و بۆ ئه‌وه‌م نیه‌ كه‌ سه‌روه‌ت و سامانتان ببه‌م [ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ] به‌ڵكو پاداشتی من ته‌نها لای خوای گه‌وره‌یه‌ [ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ] وه‌ من ناچم له‌سه‌ر داواى ئێوه‌ باوه‌ڕداران ده‌ربكه‌م و دووربخه‌مه‌وه‌ كه‌ فه‌قیرو هه‌ژارن [ إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ ] ئه‌وان ئه‌گه‌ن به‌ خوای خۆیان و پاداشتیان ئه‌داته‌وه‌ له‌سه‌ر ئیمان هێنانیان [ وَلَكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (٢٩) ] به‌ڵام من ئێوه‌ ئه‌بینم كه‌سانێكى زۆر نه‌زان و نه‌فامن كاتێك داوا ئه‌كه‌ن كه‌ ئه‌و فه‌قیرو هه‌ژاره‌ موسڵمانانه‌ دووربخه‌مه‌وه‌.