﴿ وَلَآ أَقُولُ لَكُمْ عِندِى خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعْلَمُ ٱلْغَيْبَ وَلَآ أَقُولُ إِنِّى مَلَكٌۭ وَلَآ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِىٓ أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ ٱللَّهُ خَيْرًا ۖ ٱللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِىٓ أَنفُسِهِمْ ۖ إِنِّىٓ إِذًۭا لَّمِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴾

“"And I do not say unto you, `God's treasures are with me'; nor [do I say], `I know the reality which is beyond the reach of human perception'; nor do I say, 'Behold, I am an angel'; nor do I say of those whom your eyes hold in contempt, `Never will God grant them any good'- for God is fully aware of what is in their hearts. [Were I to speak thus,] verily, I would indeed be among the evildoers."”

{ تەنانەت پێغەمبەرانیش غەیب نازانن} [ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ ] وه‌ من هه‌رگیز به‌ ئێوه‌م نه‌ووتووه‌ كه‌ خه‌زێنه‌كانی ڕزق و ڕۆزی خوای گه‌وره‌ به‌ده‌ست منه‌، یان من زانیارى غه‌یب ئه‌زانم، یان من فریشته‌م [ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْرًا ] وه‌ به‌و كه‌سه‌ فه‌قیرو هه‌ژاره‌ موسڵمانانه‌م نه‌ووتووه‌ خوای گه‌وره‌ خێریان پێ نابه‌خشێ و پاداشتیان ناداته‌وه‌ كه‌ ئێوه‌ به‌كه‌میان ئه‌زانن و سووكایه‌تیان پێ ئه‌كه‌ن، واته‌: خوای گه‌وره‌ تووشی خێری كردوون به‌وه‌ی ئیمانیان هێناوه‌ [ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ ] خوای گه‌وره‌ خۆی زاناتره‌ چی له‌ دڵی ئه‌واندایه‌ له‌ ئیمان و دڵسۆزی و ڕاستگۆیی [ إِنِّي إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ (٣١) ] ئه‌گه‌ر من ئه‌وان دووربخه‌مه‌وه‌ به‌ڕاستی من كه‌سێكی سته‌مكارم، یان ئه‌گه‌ر من بڵێم خوا خێر به‌وان نابه‌خشێ و به‌ئێوه‌ی ئه‌به‌خشێ كه‌سێكی سته‌مكارم.