﴿ وَلَئِنْ أَذَقْنَا ٱلْإِنسَٰنَ مِنَّا رَحْمَةًۭ ثُمَّ نَزَعْنَٰهَا مِنْهُ إِنَّهُۥ لَيَـُٔوسٌۭ كَفُورٌۭ ﴾

“And thus it is: if We let man taste some of Our grace, and then take it away from him -behold, he abandons all hope, forgetting all gratitude [for Our past favours].”

[ وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ ] وه‌ ئه‌گه‌ر ئێمه‌ ڕه‌حمه‌ت و نازو نیعمه‌تێك به‌ مرۆڤ ببه‌خشین و دواتر لێی بسه‌نینه‌وه‌ [ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ (٩) ] به‌ دڵنیایى مرۆڤ زۆر بێ ئومێده‌ له‌ ڕه‌حمه‌تی خوای گه‌وره‌ وه‌ زۆر كوفرانه‌بژێری خوای گه‌وره‌ ده‌كات و نیعمه‌ته‌كانی پێشتر له‌بیر ده‌كات.