﴿ وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَخَرُّوا۟ لَهُۥ سُجَّدًۭا ۖ وَقَالَ يَٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأْوِيلُ رُءْيَٰىَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّى حَقًّۭا ۖ وَقَدْ أَحْسَنَ بِىٓ إِذْ أَخْرَجَنِى مِنَ ٱلسِّجْنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلْبَدْوِ مِنۢ بَعْدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيْطَٰنُ بَيْنِى وَبَيْنَ إِخْوَتِىٓ ۚ إِنَّ رَبِّى لَطِيفٌۭ لِّمَا يَشَآءُ ۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلْعَلِيمُ ٱلْحَكِيمُ ﴾

“And he raised his parents to the highest place of honour; and they [all] fell down before Him, prostrating themselves in adoration. Thereupon [Joseph] said: "O my father! This is the real meaning of my dream of long ago, which my Sustainer has made come true. And He was indeed good to me when He freed me from the prison, and [when] He brought you [all unto me] from the desert after Satan had sown discord between me and my brothers. Verily, my Sustainer is unfathomable in [the way He brings about] whatever He wills: verily, He alone is all-knowing, truly wise!”

[ وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ ] وه‌ دایك و باوكی برده‌ سه‌ر كورسیه‌كه‌ی خۆی [ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا ] وه‌ هه‌موویان كوڕنوشیان بۆی برد هه‌ر یانزه‌ براكه‌و دایك و باوكیشی (ئه‌وه‌ كوڕنوشی ڕێزو ئیحتیرام بوو له‌ شه‌ریعه‌تی ئه‌واندا دروست بووه‌ له‌ شه‌ریعه‌تی ئێمه‌دا دروست نیه‌) [ وَقَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِنْ قَبْلُ ] فه‌رمووی: ئه‌ی باوكه‌ ئه‌مه‌ لێكدانه‌وه‌ی خه‌ونه‌كه‌مه‌ كه‌ پێشتر خه‌ونم بینی و بۆم باس كردیت [ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا ] په‌روه‌ردگارم گێڕای به‌ خه‌وێكی حه‌ق و ڕوویدا [ وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ ] وه‌ خوای گه‌وره‌ چاكه‌ی له‌گه‌ڵدا كردم كاتێك كه‌ منی له‌ به‌ندینخانه‌ ده‌ركرد [ وَجَاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ ] وه‌ ئێوه‌شی له‌ ده‌شته‌وه‌ هێنا له‌ زه‌وی كه‌نعان له‌ شامدا كه‌ له‌ ده‌شتدا ئه‌ژیان و ئاژه‌ڵیان هه‌بووه‌ [ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي ] دوای ئه‌وه‌ی كه‌ شه‌یتان نێوان من و براكانمی تێكدا (لێره‌ شته‌كه‌ی بۆ شه‌یتان گه‌ڕانده‌وه‌ وه‌كو ڕێزو ئه‌ده‌بێك بۆ براكانی) [ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمَا يَشَاءُ ] به‌دڵنیایى په‌روه‌ردگارم زۆر به‌ڕه‌حم و به‌زه‌یی و نه‌رمونیانه‌ بۆ هه‌ر كه‌سێك كه‌ ویستی لێ بێت [ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (١٠٠) ] به‌دڵنیایى خوای گه‌وره‌ زۆر زاناو كاربه‌جێیه‌.