﴿ ۞ وَمَآ أُبَرِّئُ نَفْسِىٓ ۚ إِنَّ ٱلنَّفْسَ لَأَمَّارَةٌۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّىٓ ۚ إِنَّ رَبِّى غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ ﴾

“And yet, I am not trying to absolve myself: for, verily, man's inner self does incite [him] to evil, and saved are only they upon whom my Sustainer bestows His grace. Behold, my Sustainer is much forgiving, a dispenser of grace!"”

[ وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ ] وه‌ من نه‌فسی خۆم پاك ناكه‌مه‌وه‌ چونكه‌ نه‌فسی هه‌موو كه‌سێك فه‌رمانی پێ ده‌كات به‌ خراپه‌و نه‌فس زۆر فه‌رمانكاره‌ به‌ خراپه‌ [ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي ] ته‌نها ئه‌وه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ ڕه‌حمی پێ بكات له‌و نه‌فسانه‌ وه‌كو نه‌فسی پێغه‌مبه‌ران [ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (٥٣) ] به‌راستى په‌روه‌ردگارم زۆر لێخۆشبوو به‌به‌زه‌ییه‌.