﴿ فَلَمَّا ٱسْتَيْـَٔسُوا۟ مِنْهُ خَلَصُوا۟ نَجِيًّۭا ۖ قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوٓا۟ أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًۭا مِّنَ ٱللَّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِى يُوسُفَ ۖ فَلَنْ أَبْرَحَ ٱلْأَرْضَ حَتَّىٰ يَأْذَنَ لِىٓ أَبِىٓ أَوْ يَحْكُمَ ٱللَّهُ لِى ۖ وَهُوَ خَيْرُ ٱلْحَٰكِمِينَ ﴾

“And so, when they lost all hope of [moving] him, they withdrew to take counsel [among themselves]. The eldest of them said: "Do you not remember that your father has bound you by a solemn pledge before God - and how, before that, you had failed with regard to Joseph? Hence, I shall not depart from this land till my father gives me leave or God passes judgment in my favour: for He is the best of all judges.”

[ فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا ] كاتێك بێ ئومێد بوون له‌ یوسف - صلی الله علیه وسلم - ڕۆیشتن له‌ خه‌ڵكى جیا بوونه‌وه‌و به‌ چپه‌و چپ و نهێنی به‌یه‌كه‌وه‌ قسه‌یان كرد [ قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنَ اللَّهِ ] گه‌وره‌كه‌یان (ئه‌وه‌ى كه‌ پێشتریش وتى یوسف - صلی الله علیه وسلم - مه‌كوژن و بیخه‌نه‌ ناو بیره‌كه‌وه‌) پێی وتن: ئایا نازانن كه‌ باوكتان عه‌هدو به‌ڵێنی لێ وه‌رگرتوون به‌ خوای گه‌وره‌ كه‌ سوێندتان بۆ خوارد به‌ خوای گه‌وره‌ كه‌ ئه‌بێ كوڕه‌كه‌ی بپارێزن و بۆى بگه‌ڕێننه‌وه‌ [ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطْتُمْ فِي يُوسُفَ ] وه‌ پێشتریش كه‌ كه‌مته‌رخه‌میتان كرد له‌ حه‌قی یوسفدا - صلی الله علیه وسلم - [ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي ] وه‌ من ئه‌م زه‌وی میصره‌ به‌جێ ناهێڵم و لێی ئه‌مێنمه‌وه‌ تا مه‌گه‌ر باوكم ئیزنم بدات و بڵێ: وه‌ره‌وه‌ ئه‌و كاته‌ دێمه‌وه‌ [ أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي ] یان خوای گه‌وره‌ بڕیارێكی تر بدات به‌وه‌ی كه‌ بتوانم براكه‌م ڕزگار بكه‌م و بیهێنمه‌وه‌ [ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (٨٠) ] وه‌ خوای گه‌وره‌ باشترین بڕیارده‌ره‌.