﴿ قَالُوٓا۟ أَءِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ ۖ قَالَ أَنَا۠ يُوسُفُ وَهَٰذَآ أَخِى ۖ قَدْ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيْنَآ ۖ إِنَّهُۥ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ ٱلْمُحْسِنِينَ ﴾

“They exclaimed: "Why - is it indeed thou who art Joseph?" He answered: "I am Joseph, and this is my brother. God has indeed been gracious unto us. Verily, if one is conscious of Him and patient in adversity behold, God does not fail to requite the doers of good!"”

[ قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ ] وتیان: به‌ دڵنیایی تۆ یوسفی، هه‌ر ئه‌وه‌نده‌ كه‌ ناوی یوسفی برد زانیان كه‌ ئه‌مه‌ خۆی یوسفه‌ و سه‌ریان سوڕما [ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَذَا أَخِي ] فه‌رمووی: به‌ڵێ من یوسفم و ئه‌میش بنیامینی برامه‌ [ قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا ] به‌ دڵنیایی خوای گه‌وره‌ نیعمه‌تی خۆی ڕژاند به‌سه‌رمانداو ڕزگاری كردین [ إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَيَصْبِرْ ] هه‌ر كه‌سێك ته‌قوای خوای گه‌وره‌ بكات و ئارام بگرێ [ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (٩٠) ] ئه‌وا به‌دڵنیایى خوای گه‌وره‌ پاداشتی چاكه‌كاران نافه‌وتێنێت.