﴿ قُل لِّعِبَادِىَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ يُقِيمُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُنفِقُوا۟ مِمَّا رَزَقْنَٰهُمْ سِرًّۭا وَعَلَانِيَةًۭ مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِىَ يَوْمٌۭ لَّا بَيْعٌۭ فِيهِ وَلَا خِلَٰلٌ ﴾

“[And] tell [those of] My servants who have attained to faith that they should be constant in prayer and spend [in Our way], secretly and openly, out of what We provide for them as sustenance, ere there come a Day when there will be no bargaining, and no mutual befriending.”

[ قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ ] ئه‌ی محمد - صلی الله علیه وسلم - به‌ به‌نده‌ باوه‌ڕداره‌كانی من بڵێ: با نوێژه‌كانیان ئه‌نجام بده‌ن به‌و شێوازه‌ى كه‌ خواى گه‌وره‌ فه‌رمانى پێكردوون [ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً ] وه‌ له‌وه‌ی كه‌ پێمان به‌خشیوون با لێی ببه‌خشن به‌ نهێنی بۆ ئه‌وه‌ى كه‌ نیه‌تیان پارێزراو بێت، وه‌ به‌ ئاشكرا بۆ ئه‌وه‌ى خه‌ڵكى چاویان لێ بكات [ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ ] پێش ئه‌وه‌ی ڕۆژێك بێت كه‌ ڕۆژی قیامه‌ته‌ هیچ كڕین و فرۆشتنێكی تیا نیه‌و مرۆڤـ ناتوانێ له‌وێ به‌ پاره‌ خۆی بكڕێته‌وه‌ [ وَلَا خِلَالٌ (٣١) ] وه‌ هیچ خه‌لیل و خۆشه‌ویستێكیش نیه‌ كه‌ فریای خۆشه‌ویستی خۆی بكه‌وێت و له‌ سزای ئاگری دۆزه‌خ ڕزگاری بكات.