﴿ وَءَاتَىٰكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا۟ نِعْمَتَ ٱللَّهِ لَا تُحْصُوهَآ ۗ إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لَظَلُومٌۭ كَفَّارٌۭ ﴾

“And [always] does He give you something out of what you may be asking of Him; and should you try to count God's blessings, you could never compute them. [And yet,] behold, man is indeed most persistent in wrongdoing, stubbornly ingrate!”

[ وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ] وه‌ له‌ هه‌موو شتێك له‌وه‌ی كه‌ ئێوه‌ داواتان كردووه‌ خوای گه‌وره‌ پێى به‌خشیون [ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ] وه‌ ئه‌گه‌ر بتانه‌وێ نیعمه‌ته‌كانی خوای گه‌وره‌ بژمێرن ئه‌وه‌ له‌ ژماردن نایه‌ن و توانای ژماردنیتان نیه‌ له‌به‌ر زۆری ئه‌و نیعمه‌تانه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ پێی به‌خشیون [ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (٣٤) ] به‌ڕاستی مرۆڤ زۆر زوڵم و سته‌م له‌ نه‌فسی خۆی ئه‌كات وه‌ زۆر كوفرانه‌بژێری نیعمه‌ته‌كانی خوای گه‌وره‌ ئه‌كات.