﴿ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِى رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْـِٔدَتُهُمْ هَوَآءٌۭ ﴾

“the while they will be running confusedly to and fro, with their heads upraised [in supplication], unable to look away from what they shall behold, and their hearts an abysmal void.”

[ مُهْطِعِينَ ] وه‌ به‌خێرایی ئه‌ڕۆن به‌ره‌و ساحه‌ی مه‌حشه‌ر [ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ ] سه‌ریان به‌رز كردۆته‌وه‌و ته‌ماشای یه‌كتری ناكه‌ن [ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ] وه‌ چاویان بۆ لایان ناگه‌ڕێته‌وه‌ هه‌ر سه‌یری پێش خۆیان ئه‌كه‌ن و نایتروكێنن له‌ ترسى ئه‌و سزایانه‌ى كه‌ توشیان ده‌بێت [ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ (٤٣) ] وه‌ دڵیشیان خاڵییه‌و هیچ شتێكی تیا نه‌ماوه‌و وێرانه‌ له‌به‌ر سه‌ختی ئه‌و دیمه‌نانه‌ی كه‌ ئه‌یبینن، یاخود شوێنى دڵیان خاڵیه‌ چونكه‌ له‌ ترسا دڵیان ده‌رچووه‌ لاى گه‌روویانه‌.