﴿ وَسَكَنتُمْ فِى مَسَٰكِنِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ ٱلْأَمْثَالَ ﴾

“And yet, you dwelt in the dwelling-places of those who had sinned against their own selves [before your time], and it was made obvious to you how We had dealt with them: for We have set forth unto you many a parable [of sin, resurrection and divine retribution]."”

[ وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ] وه‌ ئێوه‌ جێگیر بوون له‌ شوێنی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ زوڵمیان له‌ خۆیان كرد به‌كوفرو تاوان، واته‌: قه‌ومی ثهمودو عادو ئه‌وانه‌ كه‌ خوای گه‌وره‌ له‌ناوی بردن ئێوه‌ش له‌وێ ژیان بۆ په‌ندو عیبره‌تتان وه‌رنه‌گرت [ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ ] وه‌ بینیشتان كه‌ ئێمه‌ چیمان به‌وان كردو چۆن له‌ ناومان بردن و سزامان دان به‌هۆی كوفرو تاوانیانه‌وه‌ [ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ (٤٥) ] وه‌ چه‌نده‌ها نموونه‌مان بۆ هێنانه‌وه‌ بۆ ئه‌وه‌ی كه‌ ئیمان بێنن.