﴿ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِىٓ ءَاذَانِهِمْ وَقْرًۭا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِى ٱلْقُرْءَانِ وَحْدَهُۥ وَلَّوْا۟ عَلَىٰٓ أَدْبَٰرِهِمْ نُفُورًۭا ﴾

“for, over their hearts We have laid veils which prevent them from grasping its purport, and into their ears, deafness. And so, whenever thou dost mention, while reciting the Qur'an, thy Sustainer as the one and only Divine Being, they turn their backs [upon thee] in aversion.”

[ وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ ] وه‌ په‌رده‌مان به‌سه‌ر دڵیشیاندا داوه‌ بۆ ئه‌وه‌ی له‌ قورئان تێ نه‌گه‌ن [ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ] وه‌ گوێشیانمان كه‌ڕو قورس كردووه‌ بۆ ئه‌وه‌ی نه‌بیستن [ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ ] وه‌ كاتێك تۆ له‌ قورئانی پیرۆزدا به‌تاك و ته‌نها باسی خوای گه‌وره‌ ئه‌كه‌یت و باسی خوایه‌كانی ئه‌وان ناكه‌یت و ده‌ڵێیت: لا إله إلا الله [ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (٤٦) ] ئه‌وان پشت هه‌ڵئه‌كه‌ن و به‌ پشتدا ئه‌گه‌ڕێنه‌وه‌و ڕائه‌كه‌ن بۆ ئه‌وه‌ی گوێیان له‌ خوێندنه‌وه‌ی تۆ نه‌بێ.