﴿ فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍۢ جَنَفًا أَوْ إِثْمًۭا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَآ إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ ﴾

“If, however, one has reason to fear that the testator has committed a mistake or a [deliberate] wrong, and thereupon brings about a settlement between the heirs, he will incur no sin [thereby]. Verily, God is much-forgiving, a dispenser of grace.”

[ فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا ] ئه‌گه‌ر كه‌سێك ترسا له‌وه‌ی كه‌ وه‌سیه‌تكاره‌كه‌ تووشی هه‌ڵه‌ یان تاوان بێت به‌ عه‌مدی تاوان بكات و وه‌سێتی ناشه‌رعی بكات با رێگری لی بكات و ئامۆژگاری بكات [ فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ ] ئه‌گه‌ر نه‌یتوانی با دواتر چاكسازی له‌ نێوان وه‌ره‌ثهكاندا بكات و به‌گوێره‌ی شه‌رع بۆیان دابه‌ش بكات [ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ] له‌م كاته‌دا كه‌ وه‌سێته‌ بێ شه‌رعیه‌كه‌ بگۆڕێت ئه‌وه‌ هیچ تاوانی له‌سه‌ر نیه‌ [ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (١٨٢) ] به‌ڕاستی خوای گه‌وره‌ زۆر لێخۆشبوو به‌ڕه‌حم و به‌زه‌ییه‌.