﴿ أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلْمَلَإِ مِنۢ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ مِنۢ بَعْدِ مُوسَىٰٓ إِذْ قَالُوا۟ لِنَبِىٍّۢ لَّهُمُ ٱبْعَثْ لَنَا مَلِكًۭا نُّقَٰتِلْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلْقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُوا۟ ۖ قَالُوا۟ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبْنَآئِنَا ۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ ٱلْقِتَالُ تَوَلَّوْا۟ إِلَّا قَلِيلًۭا مِّنْهُمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ ﴾

“Art thou not aware of those elders of the children of Israel, after the time of Moses, how they said unto a prophet of theirs, "Raise up a king for us, [and] we shall fight in God's cause"? Said he: "Would you, perchance, refrain from fighting if fighting is ordained for you?" They answered: "And why should we not fight in God's cause when we and our children have been driven from our homelands?" Yet, when fighting was ordained for them, they did turn back, save for a few of them; but God had full knowledge of the evildoers.”

[ أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى ] ئایا نابینی كۆمه‌ڵێك له‌ خانه‌دان و ده‌سه‌ڵاتدارانی به‌نی ئیسرائیل له‌ دوای وه‌فاتی موسی [ إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ] كاتێك كه‌ به‌ یه‌كێك له‌ پێغه‌مبه‌ره‌كانی خۆیان وت (كه‌ شمویل یان شه‌معون بوو): پاشایه‌كمان بۆ بنێره‌ تا له‌ ژێر ئاڵای ئه‌و پاشایه‌دا له‌ پێناوی خوای گه‌وره‌ كوشتار بكه‌ین [ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ] فه‌رمووی: ئایا له‌بیرتان كرد كه‌ ئێوه‌ كوشتارتان له‌سه‌ر فه‌رز كرا به‌ڵام نه‌تان كرد، یان له‌وانه‌یه‌ كوشتارتان له‌سه‌ر فه‌رز بكرێت و نه‌یكه‌ن [ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ] وتیان: باشه‌ ئێمه‌ چیمانه‌ بۆ كوشتار نه‌كه‌ین له‌ پێناو خوای گه‌وره‌ كاتێك كه‌ ئێمه‌ له‌ ماڵ و حاڵی خۆمان ده‌ركراوین و منداڵمان لێسه‌ندراوه‌ [ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ] به‌ڵام كاتێك كه‌ كوشتاریان له‌سه‌ر فه‌رز كرا زۆربه‌ی هه‌ره‌ زۆریان پشتیان هه‌ڵكرد ته‌نها كه‌مێكیان نه‌بێ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی نیه‌تیان باش نه‌بوو عه‌زیمه‌تیان نه‌بوو [ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (٢٤٦) ] وه‌ خوای گه‌وره‌ خۆی زۆر زانایه‌ به‌ سته‌مكاران.