﴿ ۞ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَسْتَحْىِۦٓ أَن يَضْرِبَ مَثَلًۭا مَّا بَعُوضَةًۭ فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ فَيَقُولُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًۭا ۘ يُضِلُّ بِهِۦ كَثِيرًۭا وَيَهْدِى بِهِۦ كَثِيرًۭا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِۦٓ إِلَّا ٱلْفَٰسِقِينَ ﴾

“Behold, God does not disdain to propound a parable of a gnat, or of something [even] less than that. Now, as for those who have attained to faith, they know that it is the truth from their Sustainer - whereas those who are bent on denying the truth say, "What could God mean by this parable?" In this way does He cause many a one to go astray, just as He guides many a one aright: but none does He cause thereby to go astray save the iniquitous,”

[ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ] كاتێك كه‌ خوای گه‌وره‌ له‌ قورئاندا باسی مێشووله‌و مێرووله‌و جاڵجاڵۆكه‌ی كرد كافره‌كان وتیان: ئه‌مانه‌ شایه‌ن نیه‌ به‌ خوای گه‌وره‌ بۆچی باسی ئه‌م شتانه‌ ئه‌كات؟! خوای گه‌وره‌ فه‌رمووی: به‌ڕاستی خوای گه‌وره‌ شه‌رم ناكات كه‌ نموونه‌ی مێشووله‌یه‌ك یاخود له‌سه‌رووی مێشووله‌یه‌ك بێنێته‌وه‌ له‌ بچووكیدا [ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ] ئه‌وانه‌ی كه‌ باوه‌ڕدارن ئه‌زانن كه‌ ئه‌م نموونه‌ هێنانه‌وه‌یه‌ حه‌قه‌ له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاره‌وه‌، یان ئه‌زانن كه‌ قسه‌ی خوای گه‌وره‌یه‌ [ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا ] به‌ڵام ئه‌وانه‌ی كه‌ كافرن ئه‌ڵێن: باشه‌ خوای گه‌وره‌ مه‌به‌ستی چیه‌ به‌ هێنانه‌وه‌ی ئه‌م نموونانه‌ [ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ (٢٦) ] خوای گه‌وره‌ به‌هۆی ئه‌م نموونانه‌وه‌ كه‌سانێك گومڕا ئه‌كات (واته‌: مونافیقان)، وه‌ كه‌سانێكیش هیدایه‌ت ئه‌دات (واته‌: باوه‌ڕداران)، وه‌ هیچ كه‌سێك به‌هۆی ئه‌م نموونانه‌وه‌ گومڕا نابێ ته‌نها كه‌سانێك كه‌ خۆیان فاسق بن و ده‌رچوو بێتن له‌ گوێڕایه‌ڵی خوای گه‌وره‌و گاڵته‌و سووكایه‌تیان به‌ فه‌رمووده‌ی خوای گه‌وره‌ كرد بێت (واته‌: مونافیقان).