﴿ وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ ٱلْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ ٱلْمَنَّ وَٱلسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا۟ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴾

“And We caused the clouds to comfort you with their shade, and sent down unto you manna and quails. [saying,] "Partake of the good things which We have provided for you as sustenance." And [by all their sinning] they did no harm unto Us-but [only] against their own selves did they sin.”

[ وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى ] وه‌ خوای گه‌وره‌ به‌ هه‌وری سپی سێبه‌ری فێنكی بۆتان كرد بۆ ئه‌وه‌ی له‌ گه‌رمای خۆر بتانپارێزێ، وه‌ گه‌زۆ كه‌ خواردنێكی شیرینه‌ (وَالسَّلْوَى) وتراوه‌: هه‌نگوینه‌ یاخود باڵنده‌یه‌كه‌ له‌ سوێسكه‌ گه‌وره‌تره‌ گۆشتێكی خۆشی هه‌یه‌ خوای گه‌وره‌ بۆی دابه‌زاندن [ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ] ده‌ی بخۆن له‌و ڕزقه‌ پاك و خۆشه‌ی كه‌ خوای گه‌وره‌ پێی به‌خشیون [ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (٥٧) ] ئێمه‌ زوڵممان لێیان نه‌كرد به‌ڵام خۆیان زوڵمیان له‌ نه‌فسی خۆیان ئه‌كرد به‌ تاوان كردن.