﴿ يَوْمَئِذٍۢ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ وَرَضِىَ لَهُۥ قَوْلًۭا ﴾

“On that Day, intercession shall be of no avail [to any] save him in whose case the Most Gracious will have granted leave therefor, and whose word [of faith) He will have accepted:”

[ يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ ] له‌و ڕۆژه‌دا كه‌ رۆژى قیامه‌ته‌ كه‌س ناتوانێ شه‌فاعه‌ت بكات و شه‌فاعه‌ت و تكا سوودی نیه‌ لاى خواى گه‌وره‌ [ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (١٠٩) ] ئیلا ئه‌گه‌ر كه‌سێك كه‌ خوای گه‌وره‌ ئیزنی پێدابێت كه‌ شه‌فاعه‌ت بكات، وه‌ ڕازیش بێ به‌ قسه‌ی، واته‌: ئه‌هلی ته‌وحید بووبێت ئه‌و كه‌سه‌ی كه‌ شه‌فاعه‌تی بۆ ئه‌كرێ و ئه‌وه‌شی شه‌فاعه‌تكاره‌ ئه‌بێ ئه‌هلی ته‌وحید بن (كه‌واته‌ ده‌بێت داواى شه‌فاعه‌ت ته‌نها له‌ خواى گه‌وره‌ بكرێت، چونكه‌ ته‌نها به‌ ده‌ستى ئه‌وه‌).