﴿ بَلْ مَتَّعْنَا هَٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ ٱلْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِى ٱلْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَآ ۚ أَفَهُمُ ٱلْغَٰلِبُونَ ﴾

“Nay, We have allowed these [sinners] – as [We allowed] their forebears – to enjoy the good things of life for a great length of time: but then – have they never yet seen how We visit the earth [with Our punishment], gradually depriving it of all that is best thereon? Can they, then, [hope to] be the winners?”

[ بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ] بەڵكو خەڵكی مەككەمان ژیاند بەو هەموو نیعمەتانەی كە پێمان بەخشین بە خۆیان و باوك و باپیرانیان تا تەمەنیان درێژ بوو بەمە لە خۆبایی بوون [ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ] ئایا كافرانى مەككە نابینن كە ئێمە زەوی كەم ئەكەین و لە لایەكانەوە تەسكی ئەكەینەوە لێیان بەوەی كە ڕۆژ بە ڕۆژ دێ و شار فەتح ئەكرێ و ئەكەوێتە ژێر دەستی موسڵمان و ژیان لەوان تەسك ئەبێتەوە، یاخود مەبەست ئەوەیە بە مردنی زانایان زەوی وێران و كاول ئەبێت، یاخود بە زوڵم و ستەمی فەرمانڕەوایان زەوی وێران ئەبێت [ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (٤٤) ] ئایا ئەوانن كە زاڵن و سەرئەكەون؟ نەخێر بە پێچەوانەوەیە ئەوان تێكشكاو و دۆڕاون .