﴿ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَٱلصَّٰبِرِينَ عَلَىٰ مَآ أَصَابَهُمْ وَٱلْمُقِيمِى ٱلصَّلَوٰةِ وَمِمَّا رَزَقْنَٰهُمْ يُنفِقُونَ ﴾

“all whose hearts tremble with awe whenever God is mentioned, and all who patiently bear whatever ill befalls them, and all who are constant in prayer and spend on others out of what We provide for them as sustenance.”

[ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ ] ئه‌و كه‌سانه‌ی كاتێك كه‌ یادی خوای گه‌وره‌و ناوی خوای گه‌وره‌یان له‌لا بهێنی دڵیان دێته‌ ترس و ئه‌ترسێت و ئه‌له‌رزێت [ وَالصَّابِرِينَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ ] وه‌ ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ ئارامگرن له‌ كاتێك كه‌ هه‌ر به‌ڵاو ناخۆشی و موسیبه‌تێك تووشیان بێت [ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ ] وه‌ ئه‌وانه‌ی كه‌ نوێژه‌كانیان ئه‌نجام ئه‌ده‌ن [ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (٣٥) ] وه‌ ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ له‌و ڕزق و ڕۆزیه‌ی كه‌ پێمان به‌خشیوون ئه‌وانیش له‌ پێناو خوای گه‌وره‌دا ئه‌یبه‌خشن.