﴿ لَّوْلَآ إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ ٱلْمُؤْمِنُونَ وَٱلْمُؤْمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمْ خَيْرًۭا وَقَالُوا۟ هَٰذَآ إِفْكٌۭ مُّبِينٌۭ ﴾

“Why do not the believing men and women, whenever such [a rumour] is heard, think the best of one another and say, “This is an obvious falsehood”?”

{هەڵوێستی شەرعی مرۆڤی باوەڕدار} [ لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا ] كاتێك كه‌ ئێوه‌ ئه‌م هه‌واڵه‌تان بیست باوه‌ڕدارانی پیاو و ئافره‌ت گومانی باشیان به‌خۆیان برد كه‌ له‌سه‌ر (ئه‌بو ئه‌یوبی ئه‌نصاری و ئوم ئه‌یوبی ئه‌نصاری) دابه‌زی كه‌ وتیان: ئه‌گه‌ر ئێمه‌ بووینایه‌ شتی وامان نه‌ئه‌كرد ئه‌ی ئیتر چۆن (عائیشه‌ و صه‌فوان) ئه‌یكه‌ن [ وَقَالُوا هَذَا إِفْكٌ مُبِينٌ (١٢) ] وه‌ وتیان: ئه‌مه‌ درۆ هه‌ڵبه‌ستنێكی زۆر ئاشكرایه‌ چونكه‌ (ئوم ئه‌یوب) وتی: عائیشه‌ له‌ من باشتره‌، وه‌ (ئه‌بو ئه‌یوب)یش وتی: (صه‌فوان) له‌ من باشتره‌.