﴿ قَالُوا۟ سُبْحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِى لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَءَابَآءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا۟ ٱلذِّكْرَ وَكَانُوا۟ قَوْمًۢا بُورًۭا ﴾

“They will answer: “Limitless art Thou in Thy glory! It was inconceivable for us to take for our masters anyone but Thyself! But [as for them -] Thou didst allow them and their forefathers to enjoy [the pleasures of] life to such an extent that they forgot all remembrance [of Thee]: for they were people devoid of all good.””

[ قَالُوا سُبْحَانَكَ ] پێغه‌مبه‌ران و مه‌لائیكه‌ت و پیاوچاكان ئه‌ڵێن: پاك و مونه‌ززه‌هی بۆ تۆ ئه‌ی په‌روه‌ردگار [ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ ] بۆ ئێمه‌ نه‌بوو جگه‌ له‌ تۆ كه‌سانێكی تر بكه‌ین به‌ وه‌لی و دۆست و پشتیوانی خۆمان به‌ڵكو ته‌نها تۆمان به‌ وه‌لی خۆمان داناو تۆمان ئه‌په‌رست و ئێمه‌ به‌رین له‌ په‌رستنى ئه‌وان بۆ ئێمه‌، وه‌ ئه‌وان له‌ خۆیانه‌وه‌ ئێمه‌یان په‌رست و ئێمه‌ پێى رازى نین [ وَلَكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ ] به‌ڵام تۆ نازو نیعمه‌تی خۆت ڕژاند به‌سه‌ر خۆیان و باوك و باپیرانیان، وه‌ ته‌مه‌نیان درێژ بوو تا ئامۆژگاری تۆ و تێڕوانین له‌ كتابه‌كانی تۆیان له‌بیر كرد [ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا (١٨) ] وه‌ ئه‌وان قه‌ومێكى به‌هیلاكچوو تیاچووبوون.