﴿ إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ ءَالِهَتِنَا لَوْلَآ أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ ٱلْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا ﴾

“Indeed, he would well-nigh have led us astray from our deities, had we not been [so] steadfastly attached to them!” But in time, when they see the suffering [that awaits them], they will come to know who it was that went farthest astray from the path [of truth]!”

[ إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ] ئه‌ڵێن: نزیك بوو گومڕامان بكات و له‌ په‌رستنی خواكانمان لامان بدات ئه‌گه‌ر ئاراممان نه‌گرتایه‌ له‌سه‌ری و دامه‌زراو نه‌بووینایا [ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (٤٢) ] خوای گه‌وره‌ هه‌ڕه‌شه‌یان لێ ده‌كات و ئه‌فه‌رمووێ: كاتێك كه‌ سزایان بۆ دێت و خوای گه‌وره‌ له‌ناویان ئه‌دات ئه‌و كاته‌ ئه‌زانن كه‌ كێ ڕێگای گومڕایی گرتۆته‌به‌ر.