﴿ قَالَ إِنِّىٓ أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ٱبْنَتَىَّ هَٰتَيْنِ عَلَىٰٓ أَن تَأْجُرَنِى ثَمَٰنِىَ حِجَجٍۢ ۖ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًۭا فَمِنْ عِندِكَ ۖ وَمَآ أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ ۚ سَتَجِدُنِىٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴾

“[After some time, the father] said: “Behold, I am willing to let thee wed one of these two daughters of mine on the understanding that thou wilt remain eight years in my service; and if thou shouldst com­plete ten [years], that would be [an act of grace] from thee, for I do not want to impose any hardship on thee: [on the contrary,] thou wilt find me, if God so wills, righteous in all my dealings.””

{موسا پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - هاوسه‌رگيرى ده‌كات} [ قَالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنْكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ ] پیاوه‌كه‌ وتی: ئه‌ی موسا - صلی الله علیه وسلم - من ئه‌مه‌وێ یه‌كێك له‌م دوو كچه‌ی خۆمت لێ ماره‌ بكه‌م [ عَلَى أَنْ تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ ] تۆیش هه‌شت ساڵ شوانیم بۆ بكه‌ [ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِنْدِكَ ] ئه‌گه‌ر ده‌ ساڵیشم بۆ ته‌واو بكه‌ی ئه‌وه‌ له‌ چاكه‌ی خۆته‌ [ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ ] وه‌ من نامه‌وێ تووشی مه‌شه‌قه‌و ناڕه‌حه‌تیت بكه‌م بڵێم ئیلا ئه‌بێ ده‌ ساڵ شوانیم بۆ بكه‌ی، ئه‌گه‌ر هه‌شت ساڵ بكه‌ی به‌سه‌، وه‌ ئه‌گه‌ر ده‌یشت كرد ئه‌وه‌ له‌ چاكه‌ی خۆته‌ [ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (٢٧) ] وه‌ إن شاء الله ئه‌مبینی من كه‌سێكی چاك ئه‌بم و به‌ چاكه‌ مامه‌ڵه‌ت له‌گه‌ڵدا ده‌كه‌م.