﴿ وَلَوْلَآ أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا۟ رَبَّنَا لَوْلَآ أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًۭا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ وَنَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴾

“and [We have sent thee] lest they say [on Judg­ment Day], when disaster befalls them as an outcome of what their own hands have wrought, “O our Sus­tainer, if only Thou had sent an apostle unto us, we would have followed Thy messages, and would have been among those who believe!””

[ وَلَوْلَا أَنْ تُصِيبَهُمْ مُصِيبَةٌ ] وه‌ ئه‌گه‌ر ئێمه‌ خه‌ڵكی مه‌ككه‌مان سزا بدایه‌و به‌ڵاو موسیبه‌ت و سزایه‌كمان بۆ دابه‌زاندنایه‌ [ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ] به‌هۆی تاوانه‌كانی خۆیانه‌وه‌ [ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا ] ئه‌و كاته‌ ئه‌یانووت: ئه‌ی په‌روه‌ردگار بۆ تۆ پێغه‌مبه‌رێكت بۆ نه‌ناردین [ فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ ] تا شوێن ئایه‌ته‌كانی تۆ بكه‌وتینایه‌ [ وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (٤٧) ] وه‌ بۆ ئه‌وه‌ی كه‌ ئێمه‌ باوه‌ڕمان بهێنایه‌، به‌ڵام خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: ئه‌وه‌ پێغه‌مبه‌رمان بۆ ناردن و ئاگاداری كردنه‌وه‌ و به‌ ته‌واوی دینى بۆ ڕوون كردنه‌وه‌.