﴿ وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍۭ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَٰكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَن مِّنۢ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًۭا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ ٱلْوَٰرِثِينَ ﴾

“And how many a community that [once] exult­ed in its wanton wealth and ease of life have We destroyed, so that those dwelling-places of theirs – all but a few - have never been dwelt-in after them: for it is indeed We alone who shall remain when all else will have passed away!”

[ وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ] وه‌ ئێمه‌ چه‌نده‌ها دێ و شارى ترمان له‌ناوبرد كه‌ ژیان و گوزه‌رانیان خۆشبوو به‌هۆی ئه‌وه‌ى له‌ خۆبایی بوون و سوپاسگوزار نه‌بوون [ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ ] كه‌ خۆیان له‌ناوچوون ئا ئه‌وه‌ ماڵه‌كانیانه‌ تا ئێستاش كه‌س جێگیرو نیشته‌جێ نه‌بووه‌ تیایدا [ إِلَّا قَلِيلًا ] ته‌نها كه‌مێك نه‌بێ، مه‌گه‌ر ڕێبوارێك بێت و كه‌مێك بمێنێته‌وه‌و پاشان به‌جێی بێلێت [ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ (٥٨) ] وه‌ ئێمه‌ بووین به‌ میراتگریان، واته‌: هیچ كه‌سێكی تیا نه‌ماوه‌و چۆڵه‌.