﴿ وَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَىْءٍۢ فَمَتَٰعُ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيْرٌۭ وَأَبْقَىٰٓ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴾

“And [remember:] whatever you are given [now] is but for the [passing] enjoyment of life in this world, and for its embellishment - whereas that which is with God is [so much] better and more enduring. Will you not, then, use your reason?”

[ وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ] وه‌ هه‌ر شتێك كه‌ پێتان به‌خشرابێ ئه‌وه‌ خۆشگوزه‌رانى و تام و چێژو ڕازاوه‌یی ژیانی دونیایه‌و ئه‌بڕێته‌وه‌و كۆتایی دێت [ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى ] به‌ڵام ئه‌وه‌ی لای خوای گه‌وره‌یه‌ له‌ پاداشت ئه‌وه‌ باشتره‌و ئه‌مێنێته‌وه‌و به‌رده‌وامه‌و كۆتایی نایه‌ت [ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (٦٠) ] ئه‌ی بۆ بیر ناكه‌نه‌وه‌و تێناگه‌ن له‌وه‌ی كه‌ ئه‌وه‌ی لای خوای گه‌وره‌یه‌ باشتره‌ بۆتان.