﴿ وَقِيلَ ٱدْعُوا۟ شُرَكَآءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا۟ لَهُمْ وَرَأَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا۟ يَهْتَدُونَ ﴾

“And [they] will be told: “Call [now] unto those [beings or powers] to whom you were wont to ascribe a share in God’s divinity!” and they will call unto them [for help], but those [fake objects of worship] will not respond to them: whereupon they will see the suffering [that awaits them - the suffering which could have been avoided] if only they had allowed them­selves to be guided!”

[ وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ] وه‌ خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: ده‌ی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ كردبووتان به‌ شه‌ریك بۆ خوای گه‌وره‌ بانگیان بكه‌ن با سه‌رتان بخه‌ن، یان سزاتان لێ دوورخه‌نه‌وه‌ [ فَدَعَوْهُمْ ] ئه‌وانیش بانگیان ئه‌كه‌ن [ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ ] كه‌س وه‌ڵامیان ناداته‌وه‌ [ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ] وه‌ سزای خوای گه‌وره‌ ئه‌بینن، سه‌ركرده‌كان و شوێنكه‌وتوان پێكه‌وه‌ ئه‌خرێنه‌ ناو سزای ئاگری دۆزه‌خه‌وه‌ [ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (٦٤) ] كه‌ ئاگرى دۆزه‌خ ده‌بینن ئاواته‌خوازن كه‌ له‌ دونیا هیدایه‌تیان وه‌رگرتایه‌و موسڵمان بوونایا.