﴿ ۞ إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَءَاتَيْنَٰهُ مِنَ ٱلْكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلْعُصْبَةِ أُو۟لِى ٱلْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُۥ قَوْمُهُۥ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلْفَرِحِينَ ﴾

“[NOW,] BEHOLD, Qarun was one of the people of Moses; but he arrogantly exalted himself above them - simply because We had granted him such riches that his treasure-chests alone would surely have been too heavy a burden for a troop of ten men or even more. When [they perceived his arrogance,] his people said unto him: “Exult not [in thy wealth], for, verily, God does not love those who exult [in things vain]!”

{هه‌واڵ و به‌سه‌رهاتى قارون} [ إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى ] به‌ دڵنیایى (قارون) له‌ قه‌ومی موسى - صلی الله علیه وسلم - بووه‌و ئامۆزای بووه‌ [ فَبَغَى عَلَيْهِمْ ] وه‌ گوێڕایه‌ڵی موسای - صلی الله علیه وسلم - نه‌ئه‌كردو سنووری به‌زاند به‌سه‌ر خه‌ڵكیداو لووتبه‌رزی ئه‌نواند [ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ ] وه‌ ئه‌وه‌نده‌ش كه‌نزو زێڕو ماڵمان پێی به‌خشیبوو كه‌ هه‌ڵیگرتبوو یه‌ك كۆمه‌ڵ پیاوی به‌هێز نه‌یانئه‌توانی ته‌نها كلیلی خه‌زێنه‌كانى هه‌ڵبگرن ئه‌وه‌نده‌ خه‌زێنه‌كانی زۆر بووه‌ [ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ] كاتێك كه‌ پیاوچاكانى قه‌ومه‌كه‌ی ئامۆژگاریان كردو پێیان وت: ئه‌ی (قاڕون) به‌م ماڵه‌ دڵخۆش مه‌به‌و به‌هۆیه‌وه‌ فه‌خرو شانازی به‌سه‌ر خه‌ڵكیدا مه‌كه‌ و لووتبه‌رزی مه‌كه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی [ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ (٧٦) ] به‌ دڵنیایى خوای گه‌وره‌ ئه‌و كه‌سانه‌ی خۆش ناوێت كه‌ لووتبه‌رزن و فه‌خرو شانازی به‌سه‌ر خه‌ڵكیدا ئه‌كه‌ن.