﴿ وَأَصْبَحَ ٱلَّذِينَ تَمَنَّوْا۟ مَكَانَهُۥ بِٱلْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ ٱللَّهَ يَبْسُطُ ٱلرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِۦ وَيَقْدِرُ ۖ لَوْلَآ أَن مَّنَّ ٱللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۖ وَيْكَأَنَّهُۥ لَا يُفْلِحُ ٱلْكَٰفِرُونَ ﴾

“And on the morrow, those who but yesterday had longed to be in his place exclaimed: “Alas [for our not having been aware] that it is indeed God [alone] who grants abundant sustenance, or gives it in scant measure, unto whichever He wills of His crea­tures! Had not God been gracious to us, He might have caused [the earth] to swallow us, too! Alas [for our having forgotten] that those who deny the truth can never attain to a happy state!””

[ وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ ] وه‌ ئه‌وانه‌ی كه‌ پێش ئێستا ئاواته‌خواز بوون خوای گه‌وره‌ وه‌كو ئه‌وی به‌مانیش ببه‌خشیایه‌ [ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ ] (وَيْكَأَنَّ) به‌ مانای هاوار بۆ خۆت و ئایا نازانى دێت، ئه‌یانووت: هاوار بۆ خۆت بزانه‌، یان ئایا نابینی كه‌ خوای گه‌وره‌ ڕزقی خۆی فراوان ئه‌كات بۆ هه‌ر كه‌سێك كه‌ ویستی لێ بێت له‌ به‌نده‌كانی، وه‌ ویستیشی لێ بێت كه‌می ئه‌كاته‌وه‌ (ده‌وڵه‌مه‌ندى و هه‌ژارى به‌ڵگه‌ نیه‌ له‌سه‌ر ره‌زامه‌ندى و توڕه‌ بوون و خۆشه‌ویستى و رق لێبوونى خواى گه‌وره‌) [ لَوْلَا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا ] ئه‌گه‌ر خوای گه‌وره‌ نیعمه‌تی خۆی نه‌ڕژاندایه‌ به‌سه‌رمانداو ڕه‌حمی پێ نه‌كردینایه‌ [ لَخَسَفَ بِنَا ] ئه‌وه‌ ئێمه‌یشی له‌گه‌ڵ (قارون)دا ئه‌برده‌ ناخی زه‌وی، چونكه‌ ئێمه‌ ئاواتمان به‌و خواست [ وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (٨٢) ] هاوار بۆ خۆت بزانه‌، یان ئایا نابینی كه‌ خوای گه‌وره‌ كافران سه‌رفرازو سه‌ركه‌وتوو ناكات.