﴿ وَإِذَآ أَذَقْنَا ٱلنَّاسَ رَحْمَةًۭ فَرِحُوا۟ بِهَا ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ ﴾

“And [thus it is:] when we let men taste [Our] grace, they rejoice in it; but if evil befalls them as an outcome of what their own hands have wrought lo! they lose all hope!”

[ وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً ] وە كاتێك كە ڕەحمەتی خۆمان بە خەڵكی ببەخشین لە پیت و بەرەكەت و ڕزق و ڕۆزی و لەشساغی و باران [ فَرِحُوا بِهَا ] خەڵكى پێی دڵخۆش ئەبن وە جاری وا هەیە لە خۆبایی ئەبن [ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ ] وە ئەگەر تووشی خراپەیەك ببن لە نەخۆشی و ناخۆشی دەردو بەڵا [ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ] ئەویش بەهۆی تاوانی خۆیانەوە [ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ (٣٦) ] ئـەو كـاتـە بێ ئـومێد دەبـن لە ڕەحمەتی خوا (تەنها باوەڕداران نەبێت لە كاتى خۆشیدا سوپاسگوزارى خوا دەكەن و لە خۆبایی نابن، وە لە كاتى ناخۆشیدا ئارام دەگرن) .