﴿ فَذُوقُوا۟ بِمَا نَسِيتُمْ لِقَآءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَآ إِنَّا نَسِينَٰكُمْ ۖ وَذُوقُوا۟ عَذَابَ ٱلْخُلْدِ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴾

“[And He will say unto the sinners:] “Taste, then, [the recompense] for your having been obli­vious of the coming of this your Day [of Judgment] - for, verily, We are [now] oblivious of you: taste, then, [this] abiding suffering for all [the evil] that you were wont to do!””

[ فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَذَا ] ده‌ی بچێژن سزای خوای گه‌وره‌ به‌هۆی ئه‌وه‌ی كه‌ ئه‌م ڕۆژه‌تان له‌ یادو بیر كرد [ إِنَّا نَسِينَاكُمْ ] ئێمه‌ش له‌ به‌رامبه‌ر ئه‌وه‌دا مامه‌ڵه‌تان له‌گه‌ڵدا ئه‌كه‌ین وه‌ك مامه‌ڵه‌ی كه‌سێكی له‌بیركراو ئه‌گه‌رنا خوای گه‌وره‌ هیچ شتێكی له‌بیرناچێ به‌ڵام له‌به‌رامبه‌ر له‌بیرچوونه‌كه‌ی ئه‌وان به‌و شێوازه‌ خوای گه‌وره‌ مامه‌ڵه‌یان له‌گه‌ڵدا ئه‌كات و ئیهمالیان ئه‌كات له‌ناو ئاگری دۆزه‌خداو وه‌ڵامیان ناداته‌وه‌ [ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ ] ده‌ى بچێژن سزایه‌ك كه‌ به‌ نه‌مری تیایدا ئه‌مێننه‌وه‌ [ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (١٤) ] به‌هۆی ئه‌و كرده‌وه‌ خراپانه‌ی كه‌ له‌ دونیا ئه‌تانكرد له‌ كوفرو سه‌رپێچی و تاوان.