﴿ مَّا كَانَ عَلَى ٱلنَّبِىِّ مِنْ حَرَجٍۢ فِيمَا فَرَضَ ٱللَّهُ لَهُۥ ۖ سُنَّةَ ٱللَّهِ فِى ٱلَّذِينَ خَلَوْا۟ مِن قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ ٱللَّهِ قَدَرًۭا مَّقْدُورًا ﴾

“[Hence,] no blame whatever attaches to the Prophet for [having done] what God has ordained for him. [Indeed, such was] God’s way with those that have passed away aforetime and [remember that] God’s will is always destiny absolute-;”

[ مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ ] هیچ ته‌سكی و ته‌نگیه‌ك له‌سه‌ر پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - نیه‌ له‌و هاوسه‌رگیرییه‌ى كه‌ خوای گه‌وره‌ بۆی حه‌ڵاڵ كردووه‌ [ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ] ئه‌مه‌ سوننه‌تی خوای گه‌وره‌ بووه‌ له‌ پێغه‌مبه‌ران و ئوممه‌تانی پێشتریشدا كه‌ ئه‌و شته‌ی بۆ حه‌ڵاڵ كردوون [ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا (٣٨) ] وه‌ فه‌رمانی خوای گه‌وره‌ جێبه‌جێ بووه‌و ته‌قدیر كراوه‌.