﴿ لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍۢ فِى مَسْكَنِهِمْ ءَايَةٌۭ ۖ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍۢ وَشِمَالٍۢ ۖ كُلُوا۟ مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَٱشْكُرُوا۟ لَهُۥ ۚ بَلْدَةٌۭ طَيِّبَةٌۭ وَرَبٌّ غَفُورٌۭ ﴾

“INDEED, in [the luxuriant beauty of] their homeland, the people of Sheba had an evidence [of God’s grace] two [vast expanses of] gardens, to the right and to the left, [calling out to them, as it were:] “Eat of what your Sustainer has provided for you, and render thanks unto Him: a land most goodly, and a Sustainer much-forgiving!””

{مەملەكەتی (سەبە‌ء)} [ لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ ] پرسیار له‌ پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - كرا ئایا (سه‌به‌ء) زه‌ویه‌ یان ئافره‌ته‌؟ فه‌رمووى: (نه‌ زه‌ویه‌و نه‌ ئافره‌ته‌ به‌ڵكو پیاوێك بووه‌ ده‌ كوڕى هه‌بووه‌، شه‌شیان چوونه‌ بۆ یه‌مه‌ن و چواریان چوونه‌ بۆ شام، ئه‌وانه‌ى چوونه‌ بۆ شام: لخم و جذام وعامله‌و غسان بوونه‌، وه‌ ئه‌وانه‌ى چوونه‌ بۆ یه‌مه‌ن كنده‌و ئه‌شعه‌ریه‌كان و أزد و مذحج و حمیر و أنمار بوونه‌)، واته‌: بنچینه‌ى هۆزه‌كانى عه‌ره‌ب له‌ یه‌مه‌ن ده‌گه‌ڕێته‌وه‌ بۆ ئه‌م ده‌ كه‌سه‌، وه‌ (سه‌به‌ء) پاشاو هۆزێك بوونه‌ له‌ یه‌مه‌ن شوێنی نیشته‌جێ بوونیان (مه‌ئریب) بووه‌و نێوان (مه‌ئریب و صه‌نعا) سێ قۆناغ بووه‌، ئێستا ناوچه‌یه‌كه‌ له‌ یه‌مه‌ن [ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ يَمِينٍ وَشِمَالٍ ] ئه‌میش نیشانه‌و به‌ڵگه‌ی ده‌سه‌ڵات و توانای خوای گه‌وره‌ بووه‌ كه‌ دوو باخیان هه‌بووه‌ له‌لای ڕاست و له‌لای چه‌پیانه‌وه‌ كه‌ جۆره‌ها به‌رووبوومی هه‌بووه‌ [ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ] خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: بخۆن له‌و ڕزق و ڕۆزیه‌ی كه‌ په‌روه‌ردگار پێی به‌خشیوون وه‌ سوپاسی خوای گه‌وره‌شی له‌سه‌ر بكه‌ن [ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ ] شارو وڵاتێكی خۆش له‌به‌ر زۆری دارو به‌رهه‌م و خۆشى ئاوهه‌وایان ته‌نانه‌ت وتراوه‌ مێش و مه‌گه‌زو كێچ و ئه‌و شتانه‌شیان نه‌بووه‌، (ئافره‌تیان به‌ ژێر داره‌كاندا تێده‌په‌ڕى و سه‌به‌ته‌كه‌ى له‌ بان سه‌رى بوو به‌بێ ئه‌وه‌ى خۆى به‌رهه‌م و میوه‌ لێبكاته‌وه‌ سه‌به‌ته‌كه‌ى پڕ ده‌بوو له‌ زۆرى و چڕى به‌رهه‌م و میوه‌كان خۆیان به‌رده‌بوونه‌وه‌) [ وَرَبٌّ غَفُورٌ (١٥) ] وه‌ په‌روه‌ردگارێكی زۆر لێخۆشبوو بۆ تاوانه‌كانتان.