﴿ إِذْ دَخَلُوا۟ عَلَىٰ دَاوُۥدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ۖ قَالُوا۟ لَا تَخَفْ ۖ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍۢ فَٱحْكُم بَيْنَنَا بِٱلْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَٱهْدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ ﴾

“As they came upon David, and he shrank back in fear from them, they said: “Fear not! [We are but] two litigants. One of us has wronged the other: so judge thou between us with justice, and deviate not from what is right, and show [both of] us the way to rectitude.”

[ إِذْ دَخَلُوا عَلَى دَاوُودَ ] كاتێك خۆیان كرده‌ ژووره‌وه‌ بۆ لای داود پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - [ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ] داود پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - لێیان ترسا له‌به‌ر ئه‌وه‌ی له‌ ده‌رگاوه‌ نه‌هاتنه‌ ژووره‌وه‌ [ قَالُوا لَا تَخَفْ ] وتیان: مه‌ترسێ [ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ ] ئێمه‌ دوو كه‌سین دژبه‌یه‌كین كێشه‌مان هه‌یه‌و یه‌كێكمان سته‌می له‌وه‌ی تر كردووه‌ [ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ ] تۆ به‌ حه‌ق و دادپه‌روه‌ری بڕیار له‌ نێوانماندا بده‌ [ وَلَا تُشْطِطْ ] وه‌ سته‌م مه‌كه‌ له‌ بڕیاردانتدا [ وَاهْدِنَا إِلَى سَوَاءِ الصِّرَاطِ (٢٢) ] وه‌ ڕێنماییمان بكه‌ بۆ ڕێگای ڕاست.