﴿ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلًۭا رَّجُلًۭا فِيهِ شُرَكَآءُ مُتَشَٰكِسُونَ وَرَجُلًۭا سَلَمًۭا لِّرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴾

“[To this end,] God sets forth a parable: A man who has for his masters several partners, [all of them] at variance with one another, and a man depending wholly on one person: can these two be deemed equal as regards their condition? [Nay,] all praise is due to God [alone]: but most of them do not understand this.”

{نمونه‌ى هاوبه‌شبڕیارده‌ران} [ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ ] خوای گه‌وره‌ نموونه‌ی مرۆڤی موشریك ئه‌هێنێته‌وه‌ به‌ نموونه‌ی پیاوێك كه‌ كۆمه‌ڵێك خاوه‌نی هه‌یه‌ كه‌ هه‌موویان شه‌ریكن له‌م پیاوه‌ی ژێرده‌ست و كۆیله‌یان، وه‌ خاوه‌نه‌كان له‌گه‌ڵ یه‌كدا ناكۆكن، وه‌ هه‌ڵسوكه‌وت و مامه‌ڵه‌شیان له‌گه‌ڵ كۆیله‌كه‌دا قورس و خراپ و سه‌خته‌، ئه‌مه‌ نمونه‌ى مرۆڤى هاوبه‌شبڕیارده‌ره‌ كه‌ چه‌ند خوایه‌ك ده‌په‌رستێت و خۆى كردووه‌ به‌ به‌نده‌ى چه‌ند خوایه‌ك [ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ ] وه‌ پیاوێكی تریش یه‌ك خاوه‌نێكی هه‌یه‌و خۆی ته‌سلیمی یه‌ك كه‌سێك كردووه‌ كه‌ له‌گه‌ڵیدا باشه‌و ئه‌زانێ به‌چی ڕازی ئه‌بێ و جێبه‌جێی ئه‌كات، ئه‌مه‌ نمونه‌ى مرۆڤی یه‌كخواپه‌رسته‌ كه‌ به‌ تاك و ته‌نها خواى گه‌وره‌ ده‌په‌رستێت و ده‌زانێت به‌چى رازیه‌و جێبه‌جێى ده‌كات و ئه‌نجامى ده‌دات و ره‌زامه‌ندى به‌ده‌ست دێنێت [ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ] ئایا ئه‌م دوو كه‌سه‌ یه‌كسانن؟ بێگومان یه‌كسان نین [ الْحَمْدُ لِلَّهِ ] حه‌مدو سه‌ناو ستایش بۆ خوای گه‌وره‌ كه‌ چۆن دینه‌كه‌ی ڕوون ئه‌كاته‌وه‌ بۆ خه‌ڵكی و به‌ڵگه‌یان به‌سه‌ردا جێبه‌جێ ده‌كات [ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (٢٩) ] به‌ڵام زۆربه‌ی خه‌ڵكی نه‌زانن بۆیه‌ هاوبه‌ش بۆ خواى گه‌وره‌ بڕیار ده‌ده‌ن.