﴿ وَإِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَحْدَهُ ٱشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُكِرَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦٓ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ﴾

“And yet, whenever God alone is mentioned, the hearts of those who will not believe in the life to come contract with bitter aversion - whereas, when those [imaginary powers] are mentioned side by side with Him, lo, they rejoice!”

[ وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ] وه‌ كاتێك كه‌ به‌تاك و ته‌نها ناوی خوای گه‌وره‌ بهێنرێت و باسی لا إله‌ إلا الله و ته‌وحیدی خوای گه‌وره‌ بكرێت ئه‌وانه‌ی كه‌ باوه‌ڕیان به‌ ڕۆژی دوایی نیه‌ دڵیان ته‌سك و ته‌نگ ده‌بێت و راده‌كه‌ن و خۆیان به‌گه‌وره‌ ده‌زانن [ وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (٤٥) ] وه‌ ئه‌گه‌ر باسی جگه‌ له‌ خوای گه‌وره‌ بكرێ له‌ په‌رستراوه‌كانیان ئه‌وا دڵخۆش و خۆشحاڵ ئه‌بن.