﴿ وَقَالُوا۟ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِى صَدَقَنَا وَعْدَهُۥ وَأَوْرَثَنَا ٱلْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ ٱلْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَآءُ ۖ فَنِعْمَ أَجْرُ ٱلْعَٰمِلِينَ ﴾

“And they will exclaim: “All praise is due to God, who has made His promise to us come true, and has bestowed upon us this expanse [of bliss] as our portion, so that we may dwell in paradise as we please!” And how excellent a reward will it be for those who laboured [in God’s way]!”

[ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنَا وَعْدَهُ ] وه‌ ئه‌مانیش ئه‌ڵێن: حه‌مدو سه‌ناو ستایش بۆ خوای گه‌وره‌ كه‌ ئه‌و به‌ڵێنه‌ی پێی دابووین له‌سه‌ر زمانى پێغه‌مبه‌ران به‌ڵێنه‌كه‌ی برده‌ سه‌رو به‌ڵێنێكی ڕاست بوو [ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ ] وه‌ ئێمه‌ی كرد به‌ میراتگری زه‌وی به‌هه‌شت كه‌ تیایدا نیشته‌جێ ئه‌بین چۆنمان ویست لێ بێت و بۆ هه‌ر شوێنێكى ویستمان لێ بێت، (خۆڵى زه‌وى به‌هه‌شت میسكه‌) [ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (٧٤) ] وه‌ به‌ڕاستی ئه‌مه‌ باشترین پاداشته‌ بۆ ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ له‌ دونیادا كرده‌وه‌ی چاكیان كردووه‌.