﴿ أَمَّنْ هُوَ قَٰنِتٌ ءَانَآءَ ٱلَّيْلِ سَاجِدًۭا وَقَآئِمًۭا يَحْذَرُ ٱلْءَاخِرَةَ وَيَرْجُوا۟ رَحْمَةَ رَبِّهِۦ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِى ٱلَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَٱلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُو۟لُوا۟ ٱلْأَلْبَٰبِ ﴾

“Or [dost thou deem thyself equal to] one who devoutly worships [God] throughout the night, prostrating himself or standing [in prayer], ever- mindful of the life to come, and hoping for his Sustainer’s grace?” Say: “Can they who know and they who do not know be deemed equal?” [But] only they who are endowed with insight keep this in mind!”

[ أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا ] ئایا كه‌سێك به‌ درێژایی كاته‌كانی شه‌و له‌ عیباده‌تی خوای گه‌وره‌دا بێت، وه‌ له‌ سوجده‌دا بێت و به‌ پێوه‌ ڕاوه‌ستابێت و شه‌ونوێژ بكات، (ابن عمر) ده‌فه‌رمێت: (ئه‌و كه‌سه‌ ئیمامى عوسمانه‌)، چونكه‌ زۆر شه‌ونوێژى ده‌كردو جارێكیان له‌ یه‌ك ركاتدا هه‌موو قورئانى خه‌تم كرد [ يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ] وه‌ له‌ قیامه‌ت و سزاى خواى گه‌وره‌ بترسێت و به‌ ئومێدی ڕه‌حمه‌تی خوای گه‌وره‌ بێت وه‌كو كه‌سێك وایه‌ كه‌ شه‌ریك بۆ خواى گه‌وره‌ دانێت؟ بێگومان یه‌كسان نین، ده‌بێت په‌رستن به‌ (خه‌وف و ڕه‌جائه‌وه‌) به‌ ترس و ئومێده‌وه‌ بێت و هه‌ردووكی پێكه‌وه‌ كۆبكرێته‌وه‌و به‌م شێوازه‌ بێت، چونكه‌ ترسه‌كه‌ زیاتر بێت مرۆڤ بێئومێد ده‌كات له‌ ره‌حمه‌تى خوا، وه‌ ئومێده‌كه‌ زیاتر بێت مرۆڤـ بێباك ده‌كات له‌ ئه‌نجامدانى تاوان، به‌ڵام له‌كاتى سه‌ره‌مه‌رگدا ده‌بێت ره‌جائو ئومێد زیاتر بێت، تا گومانى باش به‌ خواى گه‌وره‌ ببات و تا خواى گه‌وره‌یش به‌ گومانى باشى خۆى له‌گه‌ڵیدا بكات {زاناو نه‌زان یه‌كسان نین} [ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ] ئایا زانایان وه‌كو نه‌زانان وان له‌ دیندا؟ واته‌: هه‌رگیز یه‌كسان نین [ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (٩) ] به‌ڵكو ته‌نها ئه‌و كه‌سانه‌ بیر ئه‌كه‌نه‌وه‌و په‌ندو ئامۆژگاری وه‌رئه‌گرن كه‌ خاوه‌نی عه‌قڵ و ژیرین.