﴿ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ ٱلْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا۟ لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَٰنًۭا مُّبِينًا ﴾

“O you who have attained to faith! Do not take the deniers of the truth for your allies in preference to the believers! Do you want to place before God a manifest proof of your guilt?”

[ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ] ئه‌ی باوه‌ڕداران نه‌كه‌ن ئێوه‌ كافران بكه‌ن به‌دۆست و پشتیوان و ڕاوێژكاری خۆتان و نهێنی خۆتانیان پێ بڵێن له‌ جگه‌ له‌ ئیمانداران هه‌روه‌كو چۆن مونافیقان وایان كرد ئێوه‌ ته‌نها باوه‌ڕدار بكه‌ن به‌ دۆست و پشتیوان و سه‌رخه‌رو یارمه‌تیده‌ری خۆتان و نهێنی خۆتان له‌لای ئه‌وان باس بكه‌ن [ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (١٤٤) ] ئایا ئه‌تانه‌وێ حوجه‌و به‌ڵگه‌یه‌كی ئاشكرا بده‌ن به‌خوای گه‌وره‌ بۆ ئه‌وه‌ی كه‌ سزاتان بدا به‌وه‌ی كه‌ وه‌لائتان بۆ كافران هه‌بێ، واته‌: وا مه‌كه‌ن.