﴿ وَٱلَّذَانِ يَأْتِيَٰنِهَا مِنكُمْ فَـَٔاذُوهُمَا ۖ فَإِن تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا۟ عَنْهُمَآ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ تَوَّابًۭا رَّحِيمًا ﴾

“And punish [thus] both of the guilty parties; but if they both repent and mend their ways, leave them alone: for, behold, God is an acceptor of repentance, a dispenser of grace.”

[ وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنْكُمْ فَآذُوهُمَا ] وه‌ ئه‌گه‌ر هاتوو چ پیاو یان ئافره‌ت زینایان كرد ئه‌وه‌ ئێوه‌ ئازاریان بده‌ن به‌ لێدان و سه‌رزه‌نشت كردن [ فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ] وه‌ ئه‌گه‌ر هاتوو ته‌وبه‌یان كرد له‌و زینایه‌ وه‌ له‌دوای ئه‌وه‌ كرده‌وه‌ی چاكیان كرد ئه‌وه‌ وازیان لێ بێنن و ئازاریان مه‌ده‌ن [ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَحِيمًا (١٦) ] به‌ڕاستی خوای گه‌وره‌ زۆر ته‌وبه‌ قبووڵ ده‌كات وه‌ زۆر به‌ڕه‌حم و به‌زه‌ییه‌، دیسانه‌وه‌ ئه‌مه‌ پێش ئه‌وه‌ی كه‌ ئایه‌تی جه‌ڵده‌كه‌ دابه‌زێ كه‌ له‌ سووره‌تی (نور) دا هاتبوو.