﴿ وَمَا لَكُمْ لَا تُقَٰتِلُونَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَٰنِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ ٱلْقَرْيَةِ ٱلظَّالِمِ أَهْلُهَا وَٱجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّۭا وَٱجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا ﴾

“And how could you refuse to fight in the cause of God and of the utterly helpless men and women and children who are crying, "O our Sustainer! Lead us forth [to freedom] out of this land whose people are oppressors, and raise for us, out of Thy grace, a protector, and raise for us, out of Thy grace, one who will bring us succour!"”

[ وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ ] ئه‌وه‌ ئێوه‌ چیتانه‌ بۆ كوشتاری كافران ناكه‌ن له‌ پێناو خوای گه‌وره‌و رزگار كردنى ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ لاواز كراوان و دیلن و كه‌وتوونه‌ته‌ ژێر ده‌ستی كافران، یاخود ئه‌وانه‌ی كه‌ ناتوانن هیجره‌ت و كۆچ بكه‌ن له‌ مه‌ككه‌وه‌ بۆ مه‌دینه‌ له‌ پیاوان و ئافره‌تان و مناڵان، (ابن عباس) ده‌فه‌رمێت: من و دایكم له‌و كه‌سه‌ لاوازكراوانه‌ بووین له‌ مه‌ككه‌ [ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا ] ئه‌وانه‌ی كه‌ ئه‌ڵێن: خوایه‌ ده‌رمان بكه‌ له‌م شاره‌ كه‌ مه‌ككه‌یه‌ كه‌ خه‌ڵكه‌كه‌ی زاڵم و سته‌مكاره‌ [ وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا (٧٥) ] وه‌ تۆ له‌لایه‌ن خۆته‌وه‌ پشتیوان و سه‌رخه‌رو یارمه‌تیده‌رمان بۆ بنێره‌.