﴿ وَإِذَا حَضَرَ ٱلْقِسْمَةَ أُو۟لُوا۟ ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْيَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰكِينُ فَٱرْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا۟ لَهُمْ قَوْلًۭا مَّعْرُوفًۭا ﴾

“And when [other] near of kin and orphans and needy persons are present at the distribution [of inheritance], give them something thereof for their sustenance, and speak unto them in a kindly way.”

[ وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ ] وه‌ ئه‌گه‌ر له‌كاتی دابه‌ش كردنی میراتیدا كه‌سانێكی خزم یان بێباوك یان فه‌قیرو هه‌ژار كه‌ میراتیان به‌رناكه‌وێ ئاماده‌ بوون به‌شیان بده‌ن به‌گوێره‌ی ئه‌وه‌ی له‌ دڵ و ده‌ستدان ده‌رده‌چێ و بێبه‌شیان مه‌كه‌ن، به‌ڵام به‌شی تایبه‌ت و دیاریكراویان نیه‌ [ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا (٨) ] وه‌ كه‌ شتێكیشتان پێیان دا به‌ قسه‌یه‌كی جوان به‌ڕێیان بكه‌ن و منه‌ت مه‌كه‌نه‌ سه‌ریان و ئازاریان مه‌ده‌ن.