﴿ وَلْيَخْشَ ٱلَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا۟ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةًۭ ضِعَٰفًا خَافُوا۟ عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَلْيَقُولُوا۟ قَوْلًۭا سَدِيدًا ﴾

“And let them stand in awe [of God], those [legal heirs] - who, if they [themselves] had to leave behind weak offspring, would feel fear on their account - and let them remain conscious of God, and let them speak [to the poor] in a just manner.”

[ وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ ] چۆن ئه‌گه‌ر هاتوو له‌ دوای خۆت مناڵى لاواز به‌جێ بێلیت ترست لێیان هه‌یه‌، وه‌ پێت خۆشه‌ جوان سه‌رپه‌رشتی بكرێن جا تۆش له‌گه‌ڵ مناڵی خه‌ڵكدا به‌هه‌مان شێوه‌یه‌به‌ [ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (٩) ] وه‌ با ته‌قوای خوای گه‌وره‌ بكه‌ن و قسه‌ی ڕاست و دروست بكه‌ن ئه‌وه‌ی كه‌ موافقی حه‌ق و دادپه‌روه‌ری بێ.