﴿ ذَٰلِكُم بِأَنَّهُۥٓ إِذَا دُعِىَ ٱللَّهُ وَحْدَهُۥ كَفَرْتُمْ ۖ وَإِن يُشْرَكْ بِهِۦ تُؤْمِنُوا۟ ۚ فَٱلْحُكْمُ لِلَّهِ ٱلْعَلِىِّ ٱلْكَبِيرِ ﴾

“[And they will be told:] “This [has befallen you] because, whenever the One God was invoked, you denied this truth; whereas, when divinity was ascribed to aught beside Him, you believed [in it]! But all judgment rests with God, the Exalted, the Great!””

[ ذَلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ ] كاتێك كه‌ له‌ دونیا بانگ بكرانایه‌ بۆ عیباده‌تی خوای گه‌وره‌ به‌تاك و ته‌نها ئێوه‌ كوفرتان ئه‌كرد [ وَإِنْ يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا ] به‌ڵام ئه‌گه‌ر شه‌ریك بۆ خوای گه‌وره‌ بڕیار بدرایه‌ ئێوه‌ ئیمانتان به‌و شه‌ریكدانانه‌ ئه‌هێنا [ فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (١٢) ] ئێستایش حوكم به‌تاك و ته‌نها بۆ خوای گه‌وره‌یه‌و ئه‌و بڕیار به‌سه‌رتاندا ئه‌دات كه‌ بچنه‌ ئاگری دۆزه‌خ كه‌ خوایه‌كه‌ به‌رزه‌ له‌ زات و سیفات و كرده‌وه‌كانیدا، وه‌ زۆر گه‌وره‌یه‌.