﴿ وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ ٱلْءَازِفَةِ إِذِ ٱلْقُلُوبُ لَدَى ٱلْحَنَاجِرِ كَٰظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنْ حَمِيمٍۢ وَلَا شَفِيعٍۢ يُطَاعُ ﴾

“Hence, warn them of that Day which draws ever nearer, when the hearts will chokingly come up to the throats: no loving friend will the evildoers have, nor any intercessor who would be heeded:”

[ وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ ] وه‌ ئه‌ی محمد - صلی الله علیه وسلم - ئاگاداریان بكه‌وه‌ له‌ ڕۆژه‌ نزیكه‌كه‌ كه‌ ڕۆژی قیامه‌ته‌ [ الْآزِفَة ] ناوێكه‌ له‌ ناوه‌كانی رۆژی قیامه‌ت [ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ] كاتێك كه‌ دڵه‌كان دێنه‌ لای گه‌روو له‌لای گه‌روو ڕائه‌وه‌ستن له‌ غه‌م و په‌ژاره‌و ترسدا به‌ گریانه‌وه‌ بێ ده‌نگن و نه‌ ده‌رده‌چن و نه‌ ده‌گه‌ڕێنه‌وه‌ بۆ شوێنی خۆیان له‌ ترسناكی دیمه‌نه‌كه‌ [ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ (١٨) ] كه‌سانی سته‌مكارو موشریك هیچ خزم و تكاكارێك نیه‌ كه‌ تكایان بۆ بكات و تكاكه‌ی قبووڵ بكرێ و وه‌ربگیرێ.