﴿ وَيَٰقَوْمِ إِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ ٱلتَّنَادِ ﴾

““And, O my people, I fear for you [the coming of] that Day of [Judgment - the Day when you will be] calling unto one another [in distress] –”

{بۆچى به‌ رۆژى قیامه‌ت وتراوه‌: رۆژى بانگكردنه‌كه‌؟} [ وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ (٣٢) ] ئه‌ی قه‌ومی خۆم من له‌ ڕۆژی بانگ كردنه‌كه‌ لێتان ئه‌ترسێم كه‌ ڕۆژی قیامه‌ته‌، (بۆیه‌ به‌ رۆژی قیامه‌ت وتراوه‌ رۆژی بانگ كردن چونكه‌ له‌و رۆژه‌دا هه‌ندێك له‌ خه‌ڵكی بانگی هه‌ندێكی تر ده‌كه‌ن، وه‌ به‌هه‌شتییه‌كان بانگ له‌ دۆزه‌خییه‌كان ئه‌كه‌ن و ده‌لێن ئه‌و به‌لێنه‌ی خوای گه‌وره‌ پێی دابووین هاته‌ جێ و بینیمان ئایا ئه‌و هه‌ڕه‌شانه‌ی له‌ ئێوه‌ كرابوو بینیتان؟، وه‌ دۆزه‌خییه‌كان بانگی به‌هه‌شتییه‌كان ده‌كه‌ن و داوای خواردن و خواردنه‌وه‌یان لێ ده‌كه‌ن، وه‌ به‌هه‌شتییه‌كان بانگی به‌هه‌شتییه‌كان ده‌كه‌ن و دۆزه‌خیه‌كان بانگی دۆزه‌خیه‌كان ده‌كه‌ن، وه‌ ئه‌هلی ئه‌عراف بانگی دۆزه‌خییه‌كان و به‌هه‌شتییه‌كان ده‌كه‌ن، وه‌ كه‌ دۆزه‌خ ده‌هێنرێت بۆ گۆڕه‌پانی مه‌حشه‌ر خه‌ڵكی راده‌كه‌ن و فریشته‌كان بانگیان ده‌كه‌ن و ده‌یانگه‌ڕێننه‌وه‌، وه‌ كه‌ كرده‌وه‌ی مرۆڤـ ده‌كێشرێت فریشته‌یه‌ك له‌ لای ته‌رازووه‌كه‌یه‌و ئه‌وه‌ی چاكه‌كانی قورستر بێت به‌ به‌رزترین ده‌نگ بانگ ده‌كات و ده‌لێت: فڵانی كوڕی فڵان به‌خته‌وه‌ر بوو، وه‌ كه‌ خراپه‌كانی قورستر بێت به‌ به‌رزترین ده‌نگ بانگ ده‌كات و ده‌لێت: فڵانی كوڕی فڵان به‌دبه‌خت بوو).