﴿ لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِىٓ إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُۥ دَعْوَةٌۭ فِى ٱلدُّنْيَا وَلَا فِى ٱلْءَاخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَآ إِلَى ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱلْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَٰبُ ٱلنَّارِ ﴾

““There is no doubt that what you summon me to is something that has no claim to being invoked either in this world or in the life to come - as [there is no doubt] that unto God is our return, and that they who have wasted their own selves shall find them­selves in the fire:”

[ لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ ] درۆ نیه‌و گومانی تیادا نیه‌و راستی و حه‌قیقه‌ت وایه‌ ئه‌وه‌ی كه‌ ئێوه‌ منی بۆ لا بانگ ئه‌كه‌ن له‌ بته‌كانتان له‌وانه‌ی كه‌ جگه‌ له‌ خوای گه‌وره‌ ئه‌یانپه‌رستن ناتوانن وه‌ڵامی بانگه‌وازی هیچ كه‌سێك بده‌نه‌وه‌ نه‌ له‌ دونیاو نه‌ له‌ قیامه‌ت چه‌ندێك خه‌ڵكی لێیان بپاڕێته‌وه‌و سودو زیانیان به‌ده‌ست نیه‌ [ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ ] وه‌ گه‌ڕانه‌وه‌ی ئێمه‌و شوێنی گه‌ڕانه‌وه‌مان له‌ رۆژی قیامه‌تدا هه‌ر بۆ لای خوای گه‌وره‌یه‌ [ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (٤٣) ] وه‌ ئه‌و كه‌سانه‌یش كه‌ زیادڕه‌ویان كردووه‌ له‌ كوفرو شیرك و تاواندا ئه‌وانه‌ به‌ دڵنیایی هاوه‌ڵی ئاگری دۆزه‌خن.