﴿ ٱلنَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّۭا وَعَشِيًّۭا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ أَدْخِلُوٓا۟ ءَالَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ ٱلْعَذَابِ ﴾

“the fire [of the hereafter - that fire] which they had been made to contemplate [in vain], morning and evening: for on the Day when the Last Hour dawns [God will say], “Make Phar­aoh’s folk enter upon suffering most severe!””

{سزاى ناو گۆڕ} [ النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ] هه‌موو به‌یانیان و ئێوارانێك فیرعه‌ون و داروده‌سته‌و شوێنكه‌وتوانی به‌ ئاگر سزا ئه‌درێن له‌ناو گۆڕه‌كانیاندا [ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ (٤٦) ] وه‌ كاتێكیش كه‌ ڕۆژی قیامه‌ت دێت خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: فیرعه‌ون و شوێنكه‌وتوانی بخه‌نه‌ ناو سه‌ختترین سزاوه‌ كه‌ سزای ئاگری دۆزه‌خه‌، (ئه‌م ئایه‌ته‌ به‌ڵگه‌یه‌ له‌سه‌ر سزای ناو گۆڕ پێش هاتنی رۆژی قیامه‌ت، وه‌ پێغه‌مبه‌ری خوا - صلی الله علیه وسلم - به‌رده‌وام له‌ نوێژه‌كانیدا په‌نای گرتووه‌ به‌ خوای گه‌وره‌ له‌ سزای ناو گۆڕ، وه‌ فه‌رمانی به‌ ئێمه‌یش كردووه‌ به‌ په‌ناگرتن به‌ خوای گه‌وره‌ له‌ سزای ناو گۆڕ).